Szkodliwość pośrednia szkodnika polega na przenoszeniu groźnej choroby wirusowej – rewersji porzeczki czarnej. Aktualnie do walki z wielkopąkowcem jest zarejestrowany jeden akarycyd Ortus 05 SC, który może być stosowany maksymalnie 2 razy w sezonie: od początku do pełni kwitnienia. Środek zwalcza jednocześnie przędziorka chmielowca. liście porzeczki - 3 łyżki; wrząca woda - 0,5 l. Parzyć 2 godziny, odcedzić. Pij 4 razy dziennie po pół szklanki przez długi czas, do kilku miesięcy. Trądzik: suche liście porzeczki - 1 łyżka stołowa; wrząca woda - 10 łyżek. Nalegaj 10 minut, namocz serwetkę naparem i połóż ją na twarzy na 25 minut. 1. Zebrane liście myjemy, osuszamy papierowymi ręczniczkami, rozdrabniamy. Rozdrobnione liście wkładamy do słoika, zalewamy alkoholem, zamykamy słoik szczelnie i odstawiamy w ciepłe, ciemnie miejsce na nie więcej jak 10 dni. Musimy codziennie po kilka razy mieszać słoikiem. Po okresie kilkudniowej maceracji nalew powinien mieć ładny W czerwcu liście porzeczki zaczynają żółknąć z powodu zbyt dużego podmoknięcia gleby. Dzieje się tak, jeśli wczesnym latem pada obficie. Ten znak jest rozpoznawany przez podmokłą ziemię, gnicie na dolnych liściach i zażółcenie na górnych. Latem krzew należy starannie pielęgnować. Lekarze często zalecają swoim pacjentom pić herbatę z liści porzeczki, korzyści i szkody dla którego jest znany od czasów starożytnych. Liście czarnej porzeczki zawierają w składzie korzystnych dla zdrowia człowieka substancji, dlatego wiele дачники zebranych liści rośliny do wykorzystania w przyszłości. W tej formie kompot odpoczywa i stygnie przez 12-14 godzin, zawinięty w koc. W kuchni królują aromaty mięty i porzeczki. Kompot o orzeźwiającym smaku jest gotowy. Zimą wyciągamy go ze spiżarni i delektujemy się smakiem tego wspaniałego kompotu. Pyszny kompot z czarnej porzeczki z agrestem na zimę . UWAGA!!! Od stycznia 2016 blog Mój Miły Czas jest dostępny w nowej wersji na - ZAPRASZAM :) O moim siedzeniu w ogrodzie i patrzeniu na świat mogliście przeczytać tutaj, wtedy też postanowiłam zaszaleć i pozbierałam jeszcze liści porzeczki czarnej i czerwonej. Zbierałam je również w celach ich ususzenia. Gdyż także i one posiadają liczne substancje czynne wspomagające nasz organizm. Surowiec zielarski w postaci suszonych liście porzeczki jest bogaty w witaminę C, garbniki, kwasy organiczne, a także witaminę P oraz pierwiastki takie jak miedź czy dwuwartościowe (dobrze wchłaniane) żelazo. Podstawową funkcją picia naparu z liści porzeczki czerwonej jest uzupełnianie witamin i minerałów w diecie. Jednak ma on również szereg innych zastosowań. Przed wszystkim wzmacnia organizm w okresie wiosenno/jesiennym, a w momencie wystąpienia przeziębień działa napotnie. W aspekcie przewodu pokarmowego pobudza łaknienie, wspomaga trawienie i działa lekko przeczyszczającą. Działa na układ moczowy ułatwiając filtrowanie krwi w nerkach (działanie oczyszczające), a następnie wykazuje działanie moczopędne. Wspomaga również tamowanie krwotoków: wewnętrznych i zewnętrznych. Picie naparu wspomaga w bólach migrenowych. W stosowaniu na skórę (napar dodawany do kąpieli lub w formie toniku) przyspiesza gojenie się wyprysków czy innych chorobach skóry. Natomiast picie lub stosowanie zewnętrzne naparu z porzeczki czarnej działa dodatkowo przeciw bakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybicznie, garbniki działają ściągająco i przeciwzapalnie, a flawonoidy, kwasy organiczne i olejki eteryczne przyspieszają proces gojenia się skóry. Sposób przygotowania naparu: jedną łyżkę stołową liści wsypać do szklanki, zalać wrzątkiem, pozostawić pod przykryciem na 10 minut. Napar można spożywać do stosowania wewnętrznego, można stosować do płukania gardła, do przemywania skóry czy do leczniczych kąpieli. Suszone liście porzeczki czerwonej również stosuje się w celu klarowania wina czy w doprawianiu kiszonych przetworów. Zebrane z nienawożonych i ogólnie zdrowych krzewów liście wypłukałam i suszyłam w suszarce około 50 minut. Susz umieściłam w opisanych torebkach strunowych. Teraz mam dodatkowe wsparcie w zimie! Pozdrawiam E. Czarna porzeczka to wciąż niedoceniana siostra odmiany czerwonej. Tymczasem jej właściwości zdrowotne są doceniane już od XVII wieku, kiedy została okrzyknięta mianem „eliksiru młodości”. Czarna porzeczka prawdziwa bomba witaminowa, której regularne spożywanie może całkowicie zastąpić przyjmowanie witaminy C w tabletkach, a co za tym idzie – naturalnie wspomóc naszą odporność. Zobacz film: "Soki, które mają właściwości antynowotworowe" spis treści 1. Czarna kuleczki porzeczki 2. Wpływ czarnej porzeczki na zdrowie 3. Zastosowanie porzeczki w kosmetyce 4. Przepis na konfiturę z porzeczki 5. Ile kalorii ma surowa czarna porzeczka? rozwiń 1. Czarna kuleczki porzeczki Czarne kuleczki porzeczki są uznawane za jedno z najlepszych źródeł witaminy C. Szacuje się, że w 100 g tych owoców znajduje się 180 mg witaminy, co stanowi aż 258 proc. dziennego zapotrzebowania człowieka. W czarnych porzeczkach jest więc jej ok. pięć razy więcej niż chociażby w cytrusach. Jedynym źródłem, które zawiera jeszcze więcej witaminy C niż czarna porzeczka, są owoce róży. W czarnej porzeczce znajdziemy też witaminy z grupy B, witaminę A, biotynę oraz kwas foliowy i składniki mineralne, takie jak magnez, wapń, potas i żelazo). Znajdują się w niej również mikroelementy i kwasy organiczne: luteina, garbniki, jod, mangan i bor oraz olejki eteryczne i pektyny. 2. Wpływ czarnej porzeczki na zdrowie Obecne w czarnej porzeczce flawonoidy wpływają na usuwanie z organizmów groźnych toksyn i substancji mogących podnieść ryzyko zachorowania na różne rodzaje nowotworów. Te same związki wpływają na opóźnienie procesu starzenia i poziom cholesterolu we krwi. Dzięki temu, że nie pozwalają na magazynowanie jego złogów na ścianach naczyń krwionośnych, to oprócz tego, że obniżają poziom złego cholesterolu, również zapobiegają miażdżycy, dbając o prawidłowy przepływ krwi przez tętnice i żyły. Flawonoidy wspomagają i chronią wątrobę, ponieważ mają zdolność łączenia się z metalami ciężkimi, dzięki czemu nie magazynują się w niej i są z łatwością usuwane z organizmu. Obecne w czarnej porzeczce antocyjany działają antybakteryjnie, co cenne jest zwłaszcza dla układu pokarmowego. Zwalczają działanie bakterii E. coli), dzięki czemu nie pozwalają na rozwój groźnych problemów żołądkowych. Z kolei rutyna, nie dość, że ułatwia przyswajane witaminy C, ma korzystne działanie na naczynia krwionośne. Wzmacnia i uszczelnia ściany żył i tętnic, nie pozwalając na powstawanie pajączków, żylaków i siniaków. Obecność kwercetyny pozwala porzeczce wpływać na pracę układu moczowego i wspierać jego działanie zwłaszcza podczas częstych i powtarzających się stanów zapalnych pęcherza moczowego. Okazuje się, że nie tylko owoce, ale też liście czarnej porzeczki mają prozdrowotne działanie. Zgodnie z tradycyjnymi metodami medycyny naturalnej, okład z liści czarnej porzeczki powinno się stosować na bolące, krwawiące i trudno gojące się rany. Powstrzymują też świąd po ugryzieniach komarów, ponieważ zawierają garbniki, które działają przeciwzapalnie i ściągają uszkodzoną skórę. Napar z liści czarnej porzeczki, który oczyści organizm z toksyn, zadziała moczopędnie i bakteriobójczo, bardzo łatwo można przygotować w domu. Wystarczy tylko łyżkę wysuszonych liści zalać szklanką gorącej wody i parzyć przez 10 minut. Taką herbatkę należy pić 2–3 razy w ciągu dnia. 3. Zastosowanie porzeczki w kosmetyce Właściwości czarnej porzeczki znalazły swoje zastosowanie również w kosmetyce. Wyciągi z owoców i liści porzeczki znajdziemy obecnie w wielu produktach dostępnych na rynku. Ekstrakty z owoców, obecne w składzie kremów do twarzy, gwarantują dogłębne nawilżenie skóry oraz złagodzenie podrażnień wywołanych promieniami słonecznymi czy trądzikiem. Czarną porzeczkę znajdziemy też w pomadkach i balsamach do ust o działaniu wygładzającym i kojącym. Często kosmetyki przeznaczone do skóry trądzikowej mają w swoim składzie wyciągi z porzeczki, która działa bakteriobójczo i tonizująco na zmienioną chorobowo skórę. 4. Przepis na konfiturę z porzeczki Te małe czarne lub ciemnogranatowe kuleczki pozwalają na przygotowanie w kuchni prawdziwych porzeczkowych przysmaków. Można zrobić z nich np. pyszną konfiturę. Będziemy potrzebować 2 kilogramy czarnej porzeczki, 40 dag cukru i 100 ml wody. Oczyszczoną porzeczkę należy najpierw dusić pod przykryciem przez 30 minut aż puści sok. Po tym czasie garnek odkrywamy i na małym ogniu dalej dusimy czarną porzeczkę, często ją mieszając. Po upływie 1,5 godziny wyłączamy gaz i pozostawiamy czarną porzeczkę na noc do wystygnięcia. Następnego dnia ponownie ją gotujemy i partiami dodajemy cukier. Gotujemy przez kolejne 1,5 godziny, uważając, aby konfitura się nie przypaliła. Kiedy będzie gotowa, przekładamy ją do słoiczków i szczelnie zamykamy. 5. Ile kalorii ma surowa czarna porzeczka? Kalorie i wartości odżywcze Zawartośćw 100 g Zawartośćw 112 g (1 szklanka) Wartość energetyczna 63,0 kcal 70,6 kcal Białko 1,40 g 1,57 g Węglowodany 15,38 g 17,23 g Cukier 0 g 0 g Błonnik 0 g 0 g Tłuszcz 0,41 g 0,46 g Tłuszcze nasycone 0,03 g 0,04 g Tłuszcze jednonienasycone 0,06 g 0,07 g Tłuszcze wielonienasycone 0,18 g 0,20 g Cholesterol 0 mg 0 mg Witamina C 181 mg 203 mg Czarna porzeczka - wartości odżywcze, wpływ na zdrowie, zastosowanie w kosmetyce i kuchni (Shutterstock) polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Ewa Kozłowska Dietetyk z ponad 20-letnim stażem. Kierownik Poradni Dietetycznej w Warszawie. Poziom trudności Nalewka na liściach czarnej porzeczki pachnie wiosną. Ma orzeźwiający, delikatny smak czarnej porzeczki i pomimo swej słodyczy nalewka ma lekko cierpki finisz. Teraz jest najlepszy czas na zrobienie tej ciekawej, pysznej nalewki. Listkówkę możemy zmieszać z nalewką z czarnej porzeczki, wzbogacając jej smak lub . Nalewka osiąga najlepszy smak po roku dojrzewania. Przepisy na inne nalewki znajdziecie na stronie. Porcja na ok. 1¼ litra nalewki Składniki: 2 szklanki młodych, świeżo rozwiniętych liści czarnej porzeczki skórka z 1 cytryny ½ litra wódki ½ litra spirytusu 150 g cukru Sposób przygotowania: Liście czarnej porzeczki umyć i osuszyć, przełożyć do słoja i lekko ugnieść. Ściąć skórkę z cytryny, pozbawić białego podskórza, dodać do liści, zalać wódką i odstawić na tydzień w ciemne miejsce. Po tym czasie zlać nalew do butelki, zamknąć i odstawić w ciemne miejsce. Ze słoja wyjąć skórkę z cytryny, a liście zalać spirytusem i odstawić w ciemne miejsce na 4-6 tygodni. Nalew znów zlać do butelki i odstawić w ciemne miejsce. Liście zasypać cukrem, tym razem postawić w słonecznym miejscu na 7 dni, często wstrząsać słojem. Powstały syrop wymieszać z wcześniej zlanymi nalewami, przefiltrować, zabutelkować i szczelnie zamknąć. Butelki odstawić w ciemne miejsce na min. 4 miesiące. Po tym czasie nalewka na liściach czarnej porzeczki jest gotowa do spożycia. Smacznego! Inne ciekawe przepisy: Kasztanowiec zwyczajny jest drzewem obfitym w surowce zielarskie. W zależności od pory roku pozyskujemy korę, młode gałązki, pączki, kwiaty, liście, a także owoce i nasiona, zwane kasztanami. Początek maja to idealny czas, by sięgnąć po kwiaty kasztanowca oraz po liście. Powinniśmy je zbierać na początku i w pełni kwitnienia, czyli właśnie teraz! Chciałabym, byście wykorzystali okazję, zebrali surowce i zrobili swoje własne fitoterapeutyki. Zbiera się całe kwiatostany oraz liście. Surowce suszy się w temp, do 40o C. Liście należy przechowywać w opakowaniach nieprzepuszczających światła, a suszyć w ciemnym miejscu. Zawarte w nich fitochinony ( w tym witamina K2 MK4) są bardzo wrażliwe na rozkład pod wpływem światła. Dlaczego warto po nie sięgnąć? Są zasobne we flawonoidy, które uszczelniają naczynia krwionośne, działają regenerująco na żyły oraz przeciwzapalnie. Liście obfitują w kumaryny (eskulina, fraksyna, fraksetyna, eskuletyna, skopolina, skopoletyna), fitochinon (witamina K), kw. foliowy i wit. C, flawonoidy (kwercetyna, kwercytryna, kemferol, rutyna, astragalina), garbniki, alantoina, kwas alantoinowy, małe ilości katechin. Kwiaty, podobnie, zawierają bogactwo kumaryn (eskuletynę, eskulinę, skopoletynę, fraksetyna), bioflawonoidy (rutynę, pochodne kwercytyny i kemferolu, astragalinę), garbniki, sole mineralne, fenolokwasy i karotenoidy! Wyciągi z liści i kwiatów kasztanowca, dzięki zawartym składnikom, hamują koagulację krwi, wzmacniają tonus żył i stymulują przepływ krwi. Wzmacniają oraz uszczelniają naczynia krwionośne, pobudzają regenerację tkanek, np. gojenie ran. Wykazują silne właściwości K wyrównuje krzepliwość krwi. Dzięki zawartości wymienionych składników, przetwory zielarskie przygotowane z kwiatów kasztanowca będą działały przeciwobrzękowo, przeciwzakrzepowo i przeciwzapalnie oraz pobudzająco na mikrokrążenie. Kwiat kasztanowca wzmocni nasze naczynia krwionośne i usprawni krążenie krwi. Przetwory hamują rozwój miażdżycy. Kasztanowiec wskazany jest również przy występowaniu zastojów żylnych, żylaków, zakrzepowym zapaleniu żył, hemoroidach, trądziku różowatym, chorobach skóry, obrzękach, zastojach limfy i krwi, stanach zapalnych przewodu pokarmowego, stanach zapalnych oczu, nadmiernych krwawieniach menstruacyjnych, krwotokach z nosa, a także przy zaparciach, biegunkach, chorobach nerek i wątroby oraz chorobach zakaźnych. Kwiaty stosujemy również w obrzękach płuc, w obrzękach mózgu, w obrzękach podskórnych, w zapaleniu ścięgien, Wyciągi z nich poprawiają krążenie mózgowe, obwodowe i wieńcowe oraz wspierają odtruwanie organizmu Wyciągi z kwiatostanu: Intrakt kwiatowy: sporządzamy na winie wytrawnym – 100 g świeżych kwiatów zalać 500 g gorącego wina czerwonego. Świeżą zmieloną masę roślinną zalać alkoholem o temperaturze 80o C, macerować 14 dni, przefiltrować. Taki intrakt można zażywać 2 razy dziennie po 15 ml lub 1 raz dziennie po małym kieliszeczku na dobrze krążenie krwi. Napar: 1 łyżki kwiatów suchych lub świeżych zalać 1 szklanką wrzątku, zaparzać pod przykryciem przez 20-30 minut, wypijać 2 razy dziennie po 1 szkl. przez 3-4 tygodnie, następnie zrobić min. 1 tydzień przerwy. Wyciągi z liści: Intrakt z kwiatów i liści: sporządzamy na winie wytrawnym jak wyżej. Napar: 1 łyżkę stołową liści zalać 1 szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem przez 20-30 minut, przecedzić. Wypijać 1 litr naparu małymi porcjami w ciągu dnia, przez 3-4 tygodnie, następnie zrobić min. 1 tydzień przerwy. Sproszkowane liście: liście wysuszyć i zmielić na proszek. Przechowywać w ciemnym opakowaniu, bez dostępu światłą. Spożywać 3 razy dziennie po pół łyżeczki od herbaty, dobrze popijając. Nalewka kasztanowcowa – pół szkl. suchych liści i kwiatów, zwilżyć wodą, odstawić na 15 min w celu witalizacji, po czym zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Do wykonania nalewki warto użyć świeżych części rośliny w ilości 1 szk. na 0,5 l wódki. Nalewkę można stosować wewnętrznie po rozcieńczeniu i zewnętrznie do nacierania. Źródła: Elżbieta Zielińska, Xsięga Zielarska, wyd. Wrocław 1997, s. 236 Porzeczka czarna, do prawidłowego wzrostu i plonowania wymaga dość intensywnej ochrony przed szkodnikami. Jednak trzeba pamiętać, że zwalcza się je tylko wtedy, kiedy zagrażają uprawie. W pierwszej części tego artykułu omówione zostały wielkopąkowiec porzeczkowy, przędziorek chmielowiec oraz pryszczarki. [envira-gallery id=”41383″] Przeziernik porzeczkowiec (Synanthedon tipuliformis) to motyl, długości około 12 mm, o skrzydłach rozpiętości 17-21 mm (fot. 1). Uszkodzenia powodują gąsienice — białoróżowe, z brązową głową, dorastające do 30 mm (fot. 2). Żerują one w rdzeniu najmłodszych pędów porzeczki czarnej, kolorowej, i agrestu. Uszkodzone pędy są osłabione, słabiej plonują, zwykle wcześniej zasychają (fot. 3), a także łatwo się wyłamują. Zimują gąsienice w pędach. Wiosną przepoczwarczają się w przygotowanym otworze wylotowym. Poczwarka przebija skórkę pędu i wylatuje motyl. Lot motyli rozpoczyna się zwykle w drugiej połowie maja i trwa do końca lipca, a nawet początku sierpnia. Samice składają jaja na jednorocznych pędach, w pobliżu pąków, zaś wylęgłe gąsienice wgryzają się do pędu, żerują w rdzeniu i pozostają do wiosny następnego roku. Straty w plonie są zależne od liczby uszkodzonych pędów jednorocznych, na których byłoby owocowanie w następnym roku. Coraz częściej przeziernik niszczy znaczną liczbę pędów. Zwalczanie konieczne jest na zagrożonych plantacjach. Optymalny termin najlepiej ustalić odławiając samce w pułapki feromonowe (wykres). Zabiegi zwalczające wykonuje się w okresie intensywnego lotu motyli, zwykle na początku i w połowie czerwca, oraz – jeśli jest taka potrzeba – tuż po zbiorze owoców. Niestety, zgodnie z obowiązującym programem ochrony roślin sadowniczych, do zwalczania przeziernika porzeczkowca na porzeczce czarnej w rejestrze pozostały tylko środki z grupy pyretroidów – Fastac 100 EC (0,23 l/ha) i inne zalecane także do zwalczania pryszczarka porzeczkowca pędowego. Zwykle te dwa szkodniki zwalcza się jednocześnie. Krzywik porzeczkowiaczek (Lampronia capitella) Owad dorosły to niewielki motyl, którego gąsienice wczesną wiosną, zwykle w końcu marca, w okresie nabrzmiewania i pękania pąków wgryzają się do nich. W wydrążonych otworach wejściowych widoczne są jasnozielone, gruzełkowate odchody. W tym czasie gąsienice są bardzo małe, długości około 2 mm, czerwone, z czarną głową. W miarę wzrostu gąsienice stają się zielone (fot. 4), a dorastają do około 10 mm. Wyjadają one wnętrze pąka, pozostawiając jedynie łuski zewnętrzne. Gąsienica może zniszczyć 4–7 sąsiednich pąków. W okresie kwitnienia porzeczki kończy żerowanie i przepoczwarcza się. Motyle pojawiają się w maju. Pąki uszkodzone przez krzywika zasychają powodując ogołacanie się pędów. Straty w plonie są skorelowane z liczbą uszkodzonych pąków, lokalnie krzywik niszczył nawet 50–90% pąków. Jednak na wielu plantacjach pąki nie rozwijają się także z innych powodów. Mogą to być przemarznięcia słabo wykształconych i niedożywionych pąków, po zbyt wczesnym opadnięciu liści (np. na skutek żerowania szkodników lub porażenia przez patogeny). Pąki utworzone w kątach takich liści są słabe i wiosną nie rozwijają się. Dość często przyczyną jest szara pleśń (z pąków, które nie rozwijały się izolowano zarodniki grzyba Botrytis cinerea). Zwalczanie krzywika jest konieczne tylko tam, gdzie faktycznie on występuje. Zabieg należy wykonać w okresie pękania pąków i ewentualnie powinno się powtórzyć po około 2 tygodniach, jeśli obserwuje się gąsienice szkodnika. Jednak zgodnie z aktualnym programem ochrony, do zwalczania krzywika porzeczkowiaczka można zastosować tylko preparat z grupy pyretroidów np: Sherpa 100 EC (0,375 l/ha) lub Bulldock 025 EC (0,6 l/ha). Konieczne jest dokładne pokrycie cieczą użytkową pędów, po których wędrują gąsienice. Mszyce to pluskwiaki równoskrzydłe. Mszyce powodują szkody bezpośrednie – wysysają soki roślinne, ogładzają, roślinę, wprowadzają do tkanek substancje enzymatyczne, a te wywołują deformacje wierzchołków pędów i liści (fot. 5), kwiatostanów oraz szkody pośrednie – mszyce są wektorami wirusów, powodujących choroby wirusowe, a nie ma możliwości ich zwalczania. Zapobieganie tym chorobom to zdrowy, kwalifikowany materiał nasadzeniowy, wolny od wirusów i przenoszących je szkodników, oraz systematyczna obserwacja i zwalczanie mszyc, skoczków i innych wektorów wirusów. Wiosną, przed kwitnieniem porzeczki czarnej, na dolnej stronie najmłodszych liści żeruje mszyca porzeczkowo-czyściecowa, jasnokremowa lub jasnożółta, błyszcząca, owalna, wielkości około 2 mm. Na porzeczce rozwijają się 3-4 pokolenia, a następnie przelatuje ona na żywiciela wtórnego (czyściec i jasnota), a jesienią wraca, aby złożyć jaja zimujące. Są one owalne, czarne, błyszczące, umieszczone najczęściej w kątach pąków. Uszkodzenia widoczne są na górnej stronie zasiedlonych liści porzeczki (fot. 6), są to nieregularne wybrzuszenia, zwane też galasami, deformacje i przebarwienia, koloru od żółtawego do czerwonego. Bardziej jaskrawe przebarwienia i deformacje pojawiają się wtedy, kiedy zaatakowane są najmłodsze liście. Uszkodzenie licznych liści zmniejsza asymilację, co ma wpływ na wzrost i plonowanie krzewów. Podczas kwitnienia porzeczki wierzchołki pędów zasiedla np. mszyca porzeczkowa, długości około 2 mm, granatowozielona, z jasnym nalotem woskowym (fot. 7). Żeruje na dolnej stronie najmłodszych liści i niezdrewniałych wierzchołkach pędów Uszkodzone liście i pędy zwijają się i skręcają. Wzrost pędów jest silnie zahamowany. Mszyca ta jest wektorem wirusów. Wczesną wiosną pąki, najmłodsze liście i wierzchołki pędów porzeczki są zasiedlane przez mszycę agrestowo- -mleczową. Jest ona zielona lub żółtozielona, wielkości 2,5-3 mm. Mszyca rodzi liczne larwy i szybko następuje powiększanie koloni. Rozwojowi mszyc sprzyja ciepłe i wilgotne powietrze. Późną wiosną mszyca przelatuje na mlecz, a jesienią wraca na porzeczkę. Mszyca ta może przenosić wirusy. Na porzeczce mogą występować także np. mszyca porzeczkowo-mleczowa, mszyca porzeczkowo-sałatowa, mszyca agrestowa, które wysysają soki, powodując chlorozę liści, deformację opanowanych liści i pędów. Mszyca agrestowa jest również wektorem wirusów. Zwalczanie mszyc na porzeczce wykonuje się tylko na zasiedlonych plantacjach. Lokalnie potrzebne bywa zwalczanie mszycy porzeczkowo-czyściecowej przed kwitnieniem porzeczki, a po kwitnieniu zwalczanie mszycy porzeczkowej, porzeczkowo-mleczowej i innych, żerujących na wierzchołkach. Do zwalczania mszyc przed kwitnieniem zaleca się preparat Pirimor 500 WG (0,75 kg/ha) i Actara 25 WG – 0,1 kg/ha, z zachowaniem okresu prewencji dla pszczół. Po kwitnieniu można także zastosować Calypso 480 SC (0,1–0,15 l/ha). 2, 4-7 G. Łabanowski fot. 3 B. Łabanowska

liście czarnej porzeczki na żylaki